In anticipatie dat Casey ervan zou kunnen worden beschuldigd tijdens het experiment drugs te gebruiken, huurde Arthur de taaiste man in om Casey 24/7 te schaduwen. Dit was Tom Wood, die tijdens het experiment tevens Casey’s huisgenoot was.
Weet dat zelfs met de beste drugs ter wereld het een ongekende en ongeëvenaarde prestatie is. Voor een vergelijking is een anekdote van Arnold Schwarzenegger bruikbaar. Het beste jaar qua toename van spiermassa dat Arnold ooit heeft gehad was toen hij in het leger zat. Hij won 25 pond, ofwel ruimschoots 11 kilo.
In zijn autobiografie beschrijft Casey hoe Jones vaak Casey’s trainingssessies leidde en verschillende trucs gebruikte, waaronder regelrechte beledigingen, om ervoor te zorgen dat Casey absoluut alles gaf tijdens elke herhaling.
Een anekdote uit de jaren ‘70 die vaak werd verteld om de intensiteit van Arthur’s training aan te tonen, was dat de beroemde bodybuildingkampioen Arnold Schwarzenegger een training met Arthur Jones niet kon afmaken omdat het te zwaar was.
De 30 kilo toename van spiermassa in een maand tijd van Casey is een ongekende en nog nooit eerder behaalde resultaat.
Het was echter de manier van denken (lees: de genialiteit van Arthur) om het resultaat te behalen wat inspirerend is.
De feiten
Op 30 april 1973 werden pre-experiment metingen gedaan van de lichaamssamenstelling van Casey Viator door Dr. James Johnson, Associate Professor in de Colorado State University.
Het experiment werd uitgevoerd van 1 mei 1973 tot 29 mei 1973.
Arthur Jones, één van de grootste pioniers in de fitnessbranche en medische wereld, heeft Casey persoonlijk getraind en hem bij elke oefening tot het uiterste gedreven.
Casey zijn workouts bestonden uit gemiddeld 12 oefeningen. Elke training duurde gemiddeld 33,6 minuten.
Casey Viator, 21 jaar oud, had een lengte van 1,80 meter en had een startgewicht van 75,69 kg.
Casey Viator’s uiteindelijke lichaamsgewicht was 96,23 kg.
Alleen al in de eerste week won Viator 12,36 kg aan spiermassa. Dat is 1,77 kg spiermassa per dag.
De resultaten lieten zien dat Casey’s totale toename van spiermassa in 28 dagen 28,67 kg betrof. Dat is een gemiddelde toename van iets meer dan één kilo spiermassa per dag.
De nuanceringen
Casey is de zogenoemde één in de miljoen, als het niet één in de miljard is. Hij heeft een buitengewoon genetisch gunstige aanleg om spiermassa op te bouwen.
Arthur Jones zei het zelf onmiddellijk tijdens de publicatie van de resultaten: “Het moet duidelijk zijn dat geen van beide proefpersonen een “gemiddeld” subject was, en er is geen sprake van dat proefpersonen met een gemiddeld of onder gemiddeld potentieel allemaal gelijke resultaten zullen opleveren uit een soortgelijk oefenprogramma.”
Arthur Jones (destijds in de 50) deed zelf ook mee aan het onderzoek en nam in 22 dagen 6,8 kg toe in spiermassa. Arthur trainde alleen zijn bovenlichaam, vanwege een heftige verkoudheid.
Voordat Casey meedeed had hij lange tijd niet getraind, waardoor hij spieratrofie had geleden. Dit is relevant om te noemen, omdat het terugwinnen van oude spiermassa sneller gaat dan nieuwe spiermassa aanmaken.
Begin januari 1973 was Casey betrokken bij een ernstig arbeidsongeval en verloor daardoor het grootste deel van een vinger en stierf bijna aan een allergische reactie op een anti tetanus injectie. Gedurende ongeveer vier maanden, het grootste deel van januari tot april 1973, trainde hij helemaal niet.
Uit bronnen (ik mag geen namen noemen) had Arthur de afspraak met Casey gemaakt dat voor elke pond aan gewonnen spiermassa hij een royaal geldbedrag ontving. Dat hielp in het motiveren van Casey om exact te doen wat Arthur van hem vroeg.
De eerste drie workouts Colorado experiment
Voor je beeldvorming, hieronder heb ik Casey’s eerste drie workouts genoteerd.
WORKOUT #1
TUE – MAY 1, 1973
- Stiff-Legged Deadlift with Barbell – Regular
- Leg Extension Machine – Negative Only
- Squat with Barbell – Regular
- Leg Curl Machine – Negative Only
- Bent-Armed Pullover with EZ-Curl Bar – Regular
- Lat-Machine Pulldown to Chest – Regular
- Overhead Press with Barbell – Regular
- Chin-Up – Negative Only
- Overhead Triceps Extension with Dumbbell – Regular
- Biceps Curl with Barbell – Negative Only
WORKOUT #2
WED – MAY 2, 1973
- Bent-Armed Pullover with EZ-Curl Bar – Regular
- Lat-Machine Pulldown to Chest – Regular
- Overhead Press with Barbell – Regular
- Chin-Up – Negative Only
- Bench Press with Barbell – Negative Only
- Biceps Curl with Barbell – Negative Only
- Overhead Triceps Extension with Dumbbell – Regular
- Lateral Raise with Dumbbells – Regular
- Dip – Regular
- Squat with Barbell – Regular
WORKOUT #3
THU – MAY 3, 1973
- Bent-Armed Pullover with EZ-Curl Bar – Regular
- Bent-Over Row with Barbell – Regular
- Overhead Press with Barbell – Regular
- Chin-Up – Negative Only
- Dip – Negative Only
- Shoulder Shrug with Barbell – Regular
- Bench Press with Barbell – Negative Only
- Biceps Curl with Barbell – Negative Only
- Overhead Triceps Extension with Dumbbell – Regular
- Behind Neck Chin-Up – Negative Only
- Lateral Raise with Dumbbells – Regular
- Leg Extension Machine – Negative Only
- Squat with Barbell – Regular
- Leg Curl Machine – Negative Only
Arthur’s commentaar op Negative-Only techniek voor spiergroei
Jones heeft een sterk punt in zijn grondgedachte achter excentrische training versus concentrische training. “Je spieren hebben verschillende “krachtniveaus”… je concentrische krachtniveau (= samentrekken van de spier) is het zwakst… je statisch-krachtniveau (= spiercontractie in dezelfde positie houden) is aanzienlijk sterker… en je excentrische krachtniveau (= onder spanning oprekken van de spier) is het hoogste. Dit betekent simpelweg dat je meer gewicht kunt “houden” dan je kunt “tillen” … en dat je meer gewicht kunt “laten zakken” dan je kunt “vasthouden”.
Een combinatie van het concentrische en excentrische werk dat het lichaam tot het uiterste drijft, zowel bij cardiovasculair werk (door na elke oefening van machine te wisselen) als bij het uitvoeren van de maximale hoeveelheid werk die het lichaam aankan. Dit alles droeg bij aan Casey’s enorme transformatie binnen één maand, zo stelde Arthur.
De slechte belichting van de before and after foto, laat de extra hoeveelheid spiermassa niet goed naar voren komen. Daar was een reden voor.
Waarom weinig contrast in de before and after foto van Casey Viator?
Arthur verkoos voor dit experiment bewust een vlakke verlichting boven een contrast verlichting. Dit, omdat hij meer invloed wilde uitoefenen op de coaching- en medische beroepen dan op de bodybuilding wereld. Extreme gespierdheid zou een afknapper zijn geweest in de markt die Jones het liefst wilde beïnvloeden. Zijn boodschap met dit experiment was dus niet: ik heb de geheime formule voor maximale spiergroei.
De inspirerende boodschap van het Colorado experiment
Arthur Jones zocht vaak naar uitzonderingen en extremen bij de mens of zelfs naar situaties in het dierenrijk om te laten zien dat er meer mogelijk is dan de mens dacht, alsook dat er meer mogelijk is met minder inspanning.
Bijvoorbeeld: Als een kind in één nacht 1 centimeter kan groeien, dan moet het ook mogelijk zijn voor de mens om door middel van training binnen één jaar (of zelfs zes maanden) zijn/haar potentieel in spiermassa te hebben bereikt.
Deze kritische, uitdagende en vooruitstrevende gedachtegang maakt dat hij tot inzichten kwam om exceptionele resultaten te behalen.
De wijsheid/boodschap is dus niet:
- Iedereen kan 30 kg spiermassa winnen binnen één maand tijd
- Je kunt alles behalen als je je best er maar voor doet
De wijsheid/boodschap is wel:
Kijk uiterst kritisch en objectief naar je situatie, denk vervolgens na over alle variabelen die mogelijk een impact hebben en zet deze variabelen in jouw voordeel in.
No brain, no gain!
Arthur Jones inzicht over snelheid van spiergroei
Uit mijn eigen persoonlijke ervaring, en uit de ervaringen van vele andere mensen, was ik me ervan bewust dat een zeer snelle spiergroei op z’n minst mogelijk was. Daarom moest ik mezelf afvragen, waarom kan zo’n groeitempo niet worden volgehouden tot aan het punt van het potentieel van een individu?
Een natuurkundige wet stelt eenvoudigweg dat een gegeven reeks omstandigheden onveranderlijk een bepaald resultaat zal opleveren. Als de wet geldig is, moet het resultaat worden geproduceerd … en als het resultaat niet komt, is de enige logische conclusie dat de omstandigheden niet zo waren zoals ze waren vereist.
Dus als we iets één keer doen, en een bepaald resultaat wordt geproduceerd, dan moet altijd hetzelfde resultaat worden geproduceerd … en als dat niet het geval is, dan is dat een duidelijk bewijs dat de omstandigheden op de één of andere manier zijn veranderd, ook al is zo’n verandering misschien aan onze aandacht ontsnapt.
In mijn eigen geval leverde een bepaald type en hoeveelheid oefening een bepaald resultaat op… een tijdje, tot op zekere hoogte. Maar na dat punt leverde precies hetzelfde type en dezelfde hoeveelheid lichaamsbeweging helemaal geen duidelijk resultaat op. Het was dus duidelijk dat er een factor was veranderd. Wat bleek was dat de omstandigheden waren veranderd.
Uiteindelijk realiseerde ik me dat de verandering van omstandigheden plaatsvond binnen mijn eigen systeem, groei werd geproduceerd zolang ik werkte binnen de grenzen van mijn herstelvermogen. Maar als de eisen het vermogen van mijn systeem om eraan te voldoen te boven gingen, dan was groei letterlijk onmogelijk.
Een zekere “balans” was uiteraard vereist; als het herstelvermogen de eisen overschreed, dan was groei in ieder geval mogelijk, en als het op de juiste manier gestimuleerd werd, dan zou het gebeuren.
Praktijkervaring maakte ook duidelijk dat toename van kracht als gevolg van inspanning niet gepaard ging met een gelijke toename van het herstelvermogen. Naarmate we sterker werden, werkten we in feite dichter bij de limieten van ons herstelvermogen… en uiteindelijk bereikten we een punt waarop ons herstelvermogen volledig verloren ging bij het herstellen van het energiepotentieel dat door onze trainingen werd verbruikt, zodat er niets meer over was om te groeien.
In het besef dat een constant uitgeput herstelvermogen groei onmogelijk maakte, en omdat het niet in staat was om het herstelvermogen te vergroten, was de enige overgebleven keuze een vermindering van de eisen.
Toen zo’n vermindering van de eisen werd gesteld, was het resultaat onmiddellijke groei … omdat we zo de vereiste voorwaarden voor groei hadden hersteld.
Toen we dus gedwongen waren te erkennen dat er een grens was aan de hoeveelheid training (en dus stress voor het lichaam) die we konden verdragen, richtten we onze aandacht in de richting van het proberen vast te stellen hoe weinig beweging eigenlijk nodig was.
Omdat we één factor (het herstelvermogen) niet konden verhogen om het vereiste evenwicht te herstellen, waren we genoodzaakt om een andere factor (de hoeveelheid lichaamsbeweging) te verminderen om hetzelfde resultaat te bereiken.
Arthur zijn gedachte experiment werd bevestigd in het Colorado Experiment.
Ben jij klaar om te experimenteren?..
